Hallo! Met Simone. Wat leuk je te ontmoeten. Je hebt vast op deze pagina geklikt omdat je nieuwsgierig bent naar wie ik ben. Of niet. Dat kan natuurlijk ook, maar dan waarschuw ik je nu alvast. Deze pagina gaat namelijk over mij. Wie ik ben, wat ik doe en hoe ik tot dit dagboek ben gekomen. Nu kan je nog afhaken :). Ben je wel op de goede plek? Lees dan gerust verder!

 

Mijn naam is dus Simone, voluit Simone Frederique Koning. Ik ben 22 jaar oud en woon in het mooie Leiden. Voor nu nog bij mijn ouders, samen met mijn tweelingzusje. Mijn oudere broer woont in Den Haag, de stad waar ik op dit moment studeer. Ik ben een derdejaars Communicatie student en heb een diploma Grafische Vormgeving op zak. Ik werk graag aan projecten in de gezellige cafeetjes van Leiden. Zo graag zelfs, dat ik continue nieuwe projecten voor mezelf bedenk.

 

Ik ben een creatieveling en denk graag na over dingen. Een van de dingen waar ik graag bij stil sta is mijn eigen ontwikkeling. De afgelopen jaren zijn er veel dingen veranderd. Goede dingen. Ik ben van verandering gaan houden. Maar ik ben er ook achter gekomen dat sommige dingen nooit veranderen. Me daarbij neerleggen vind ik best lastig. Ik heb graag de controle en ben een echte perfectionist. De veranderingen (en soms het gebrek eraan) hebben me gevormd tot wie ik nu ben. Ik ben meer mezelf dan ooit en daar ben ik best gelukkig mee. Het tegenovergestelde van hoe ik me een aantal jaar geleden voelde.  

 

Ik had altijd al overgewicht gehad en ik haatte wat dat met me deed. Mentaal en fysiek. Ik wilde het liefst onzichtbaar zijn en wanneer ik mijn blik kruiste in een spiegel was ie vol afschuw. Een van de gevolgen was dat ik stopte met dansen, waar ik eeuwig spijt van heb. En net zoals dansen zijn er meer dingen die ik heb gelaten. Omdat het gevoel dat ik me wilde verstoppen alles te boven ging.

 

Het beginnen van een blog was nooit een droom van me. Schrijven heb ik altijd lastig gevonden en over mijn gevoel praten was er al helemaal niet bij. Toch ging er het afgelopen jaar iets bij me kriebelen. Ik werkte harder dan ooit tevoren aan mezelf en ik kreeg, voornamelijk door mijn studies, interesse in branding. De manier waarop sommige merken zichzelf neerzetten inspireerde me. Een duidelijke identiteit, visie en missie waarmee de een van de ander onderscheiden wordt. Dat zette me aan het denken. Wat is mijn identiteit? Waar sta ik nou eigenlijk voor? Wat zou ik graag willen bereiken?

​

Door deze vragen aan mezelf te stellen werd ik me heel bewust van mijn lichaam, emoties en gedachten. Op die manier ontdekte ik steeds meer van mezelf. Best vreemd dat ik al 22 jaar met mezelf leefde en eigenlijk geen idee had wie ik nou echt was.

 

Precies om die reden ben ik dit dagboek begonnen. Niet omdat ik nu precies weet wie ik ben. Want dat is niet zo. Maar juist omdat ik wil blijven ontdekken.

 

​