1. Dik

Dik. Wat een lelijk woord is het ook eigenlijk. Kijk er maar eens goed naar. Drie van de, naar mijn mening, lelijkste letters uit het alfabet die samen een nog lelijkere klank vormen.

Ik ben waarschijnlijk niet de enige die het woord “dik” een negatieve lading vind hebben. Maar wat de betekenis nou precies is, weet ik niet. Nouja, dat is niet helemaal waar. Zoals het in het woordenboek staat omschreven;

Dik – met een grote omvang, met veel inhoud

Als het gaat om dikke boeken of dikke bomen kom ik er wel uit. Maar de vraag wat we nou met dik bedoelen als het op mensen aankomt blijft onbeantwoord. Vanaf wanneer ben je groot en veel? En dus dik? Wie bepaalt dat? Ik heb er in ieder geval geen duidelijk beeld bij.

Tot een aantal maanden geleden was er geen twijfel over mogelijk. Ik was dik. Althans, die stempel had ik van jongs af aan altijd gekregen. Logisch, want ik had een grote (lees: ver boven het gemiddelde) omvang, toch? Maar vaak genoeg hoor ik het woord ‘dik’ vallen in een situatie die voor mij veel minder vanzelfsprekend is.

Laatst nog stond ik met een vriendin in een pashokje. We hadden allebei een mooie broek uitgekozen. Een lichte denim jeans, zij in maatje 38 en ik maat 44. Na een paar minuten had ik mezelf in de broek gewurmd en stonden we samen voor de spiegel. Een beetje jaloers op de manier waarop de broek haar lichaam leek te omhelzen, zei ik: “Wauw, wat staat ie je goed man!”. Waarop zij antwoordde: “Ja? Vind je niet dat ie me dik maakt?”. Dik? Ik keek naar mezelf in de spiegel. Vijf minuten later liepen we de winkel uit met lege handen. Ik had tegen mijn vriendin gezegd dat ik de broek toch te duur vond, maar dat was niet waar. Natuurlijk was ik gewoon bang dat als de broek haar al dik deed lijken, het voor mijn figuur helemaal niets goeds zou doen.

Dit is mij al veel te vaak voorgekomen. Je kent het ook vast wel, gezonde jonge meisjes en zelfs volwassen vrouwen die zeggen: “Ik heb zulke dikke benen” of “Ik voel me zo dik vandaag” of “Ik vind mijn [welk lichaamsdeel dan ook] iets te dik”. Dan denk ik echt hoe haal je het in je hoofd? Waar heb je het idee vandaan gehaald dat dit ‘dik’ is? Heb je dat zelf zo bedacht of heeft iemand anders het in je hoofd geplant?

Wat me opvalt is dat geen enkel meisje of vrouw die dit zegt er hetzelfde uitziet. Blijkbaar heeft iedereen dus een andere definitie van het woord ‘dik’. Misschien moet ik dan maar accepteren dat de vraag “Wanneer ben je dik?” geen universeel antwoord heeft. Dat iedereen dat voor zichzelf mag bepalen. En dat ik nu dan ook zelf kan bepalen, dat ik helemaal niet dik ben.